توییت
همان طور که می دانیم اطلاعاتی که به طور معمول در صفحات وب رد و بدل می شوند در بستر پروتکل HTTP (مخفف Hyper Text Transfer Protocol) انتقال می یابند، این پروتکل استانداردی تعریف شده است که با آن متن و سایر اطلاعات چندرسانه ای را در وب منتقل می کنند که این داده ها به دلیل خام بودن و رمزنگاری نشدن برای افراد سوم شخص قابل خواندن هستند، به طور مثال اگر کلمه عبور خود را در بستر این پروتکل از صفحه مرورگر به سرور یک سایت ارسال کنیم ممکن است از طریق سرویس دهنده اینترنت یا اشخاص دیگری که به صورت مجاز یا غیر مجاز به ترافیک شبکه ما دسترسی دارند، قابل روئیت باشد (به فرض با استفاده از برنامه هایی تحت عنوان Sniffer)، لذا استفاده از پروتکل HTTP از لحاظ امنیتی برای انجام کارهایی که با اطلاعات حساس از جمله حساب های بانکی و رمزهای مشتریان سر و کار دارند به هیچ وجه شیوه مناسبی نیست، از این رو بانک ها، فروشگاه های اینترنتی و در کل سایت هایی که امنیت کاربران برایشان اهمیت زیادی دارد، از پروتکل دیگری به نام HTTPS (مخفف Hyper Text Transfer Protocol Secure) جهت انتقال داده های رمزنگاری شده به شیوه SSL (مخفف Secure Sockets Layer) استفاده می کنند.
پروتکل HTTPS چیست و چه فرقی با HTTP دارد؟
HTTPS پروتکلی است که در بستر آن امکان رمزنگاری (Encrypt) و انتقال اطلاعات رمزنگاری شده فراهم می شود، به لحاظ تخصصی در HTTP در حالت پیش فرض پورت 80 مورد استفاده قرار می گیرد در حالی که در HTTPS این پورت 443 است، از طرفی همانطور که گفتیم در HTTP داده ها به صورت ساده و خوانا هستند اما در HTTPS رمزنگاری داده ها به وسیله لایه SSL و نسل جدید آن یعنی TLS (مخفف Transport Layer Security) انجام می شود.
SSL به چه معناست؟
SSL مخففی است از سرواژه های Secure Sockets Layer و در اصطلاح به استاندارد رمزنگاری و انتقال داده ها در وب اطلاق می شود، SSL را ابتدا شرکت Netscape به منظور نقل و انتقال امن و رمز نگاری شده اطلاعات ایجاد نمود و اکنون تقریبا تمام مرورگرهای استاندارد از جمله فایر فاکس، اینترنت اکسپلورر، گوگل کروم، سافاری و اپرا از آن پشتیبانی می کنند، همچنین در این رابطه شرکت هایی وجود دارند که گواهی SSL ارائه می کنند.
شیوه رمزنگاری اطلاعات در SSL به چه صورت است؟
در یک بیان ساده پس از ارائه درخواست از طرف مرورگر برای برقراری اتصال امن، SSL اطلاعات را به وسیله دو کلید رمزنگاری می کند، کلید عمومی (Public Key) که برای ارسال کننده داده (مرورگر) و اشخاص سوم شخص قابل خواندن است و کلید خصوصی (Private Key) که تنها توسط دریافت کننده داده (سرور) قابل استفاده است، هنگامی که مرورگر درخواست مربوط به یک صفحه وب را به سرور ارسال می کند سرور اطلاعات مربوط به اعتبارسنجی گواهی SSL خود را به همراه کلید عمومی به مرورگر می فرستد، مرورگر صحت اطلاعات گواهی را با بانکی که برایش تعریف شده یا با ارتباط با سرور خود می سنجد، در صورت مورد تایید بودن گواهی پاسخ پذیرش را به سرور سایت ارسال می کند، در این هنگام سرور نشست SSL Encrypte را شروع کرده و مرورگر با کلید عمومی که در اختیار دارد تحت استاندارد خاصی اطلاعات ارسالی را کدگذاری می کند و در گام آخر اطلاعات کد شده با کلید اختصاصی که در اختیار سرور است تبدیل به اطلاعات قابل خواندن می شود، در واقع بدون در اختیار داشتن کلید اختصاصی، اطلاعات کدگذاری شده برای اشخاص دیگر خوانا و قابل درک نیست.
چگونه از استفاده کردن یک سایت از پروتکل امن اطمینان حاصل کنیم؟
چند فاکتور در تعیین معتبر بودن گواهی یک سایت نقش دارند، اول از همه کلید کوچکی است که در مرورگرهای مختلف با کمی اختلاف در مکان و شکل نشان داده می شود، برخی از مرورگرها در نسخه های جدید خود پس از برقراری یک اتصال امن، نوار آدرس را به رنگ سبز نیز نشان می دهند، فاکتور دیگر وجود عبارت HTTPS در ابتدای آدرس آن سایت است، باید دقت کنیم که برای برخی از سایت ها (بخصوص سایت های داخلی) ممکن است ابتدا نیاز به ثبت دستی گواهی آنها در بانک اطلاعاتی مرورگر باشد، متاسفانه اینگونه مشکلات گاهی به دلیل مسائل تحریم و گاهی به دلیل شخصی بودن ارائه کننده گواهی به وجود می آید.
چرا در برخی از سایت ها، مرورگر تقاضای تایید اعتبار می کند؟
بعضا ممکن است با صفحاتی روبرو شویم که مرورگر نسبت به منقضی شدن اعتبار گواهی ارتباط امن آنها پیام هشدار نمایش دهد، این اتفاق به چند دلیل ممکن است رخ دهد، یکی اینکه گواهی آن سایت واقعا به پایان رسیده و تمدید نشده باشد، دوم اینکه تاریخ و زمان سیستم ما از زمان حقیقی عقبتر یا حتی جلوتر باشد که در این صورت با اصلاح تاریخ و زمان مشکل برطرف می شود، دلیل سوم هم می تواند به مسائل فنی صفحه و ترکیب اشتباه داده های عادی با داده های رمزنگاری شده مربوط باشد که این عامل به مدیریت سایت ارتباط دارد و امکان رفع مشکل توسط کاربر میسر نیست.
چگونه برای سایت خود گواهی SSL تهیه کنیم؟
برای داشتن یک ارتباط امن در بستر HTTPS برای سایت خود نیاز به تهیه گواهی معتبر SSL داریم، معمولا این گواهی از طریق نمایندگی ها و سرویس دهندگان هاست قابل خریداری است که با یک جستجوی ساده در وب با لیست بلندبالایی از این شرکت ها روبرو خواهیم شد، گواهی SSL در انواع مختلف ارائه می شود که از صرف رمزنگاری داده ها تا تائید کامل اعتبار سایت و شرکت متغیر هستند که این موضوع در مدت زمان و مدارک مورد نیاز جهت فعال سازی گواهی و هزینه نهایی آن موثر خواهد بود، اگر صرفا نیاز به رمزنگاری داده ها و حفظ امنیت اطلاعات داریم، معمولا روند تهیه گواهی SSL به صورت آنی، بدون نیاز به ارائه مدارکی خاص و با هزینه کمتر انجام می گیرد، اما برای سایر انواع گواهی ها بسته به اعتباری که به برند ما می بخشند، ممکن است نیاز به مدت زمانی خاص، ارائه مدارک معتبر هویتی یا حتی ثبت شرکت (شخص حقوقی) باشد، علاوه بر این موارد به لحاظ فنی به سروری با قابلیت پشتیانی از SSL و یک IP اختصاصی احتیاج خواهیم داشت، البته نگران نباشید، اغلب شرکت های میزبان سایت به لحاظ فنی چنین قابلیتی را فراهم می کنند، همچنن مشکل تهیه IP اختصاصی با فعال بودن امکانی تحت عنوان SNI (مخفف Server Name Indication) قابل حل است، در صورت فعال بودن SNI در سرور می توان با استفاده از یک IP به سایت های مختلفی امکان استفاده از گواهی SSL را داد، بنابراین جهت جلوگیری از هزینه های اضافی بهتر است قبل از خرید گواهی SSL، در این زمینه به دقت تحقیق، بررسی و با پشتیبانی سرور سایت خود مذاکره داشته باشید.
چند نکته در خصوص HTTPS
- اگرچه HTTPS و رمزنگاری SSL امن و قابل اطمینان است اما به دلیل وجود محدودیت هایی، معمولا سرعت انتقال اطلاعات از این طریق نسبت به شیوه معمول یعنی HTTP پائین تر است، لذا برای افزایش کارایی در صورتی که با مشکل کندی مواجه بودیم می توانیم تنها در صفحاتی از این پروتکل استفاده کنیم که اطلاعات حساسی در آنها رد و بدل می شود.
- در استفاده از پروتکل HTTPS دقت داشته باشیم نباید محتوایی از قسمت HTTP سایتمان را در صفحات HTTPS استفاده کنیم، به طور مثال نباید فایل تصویر را که قسمت src آن با آدرس http://yoursite.com شروع می شود در صفحه ای که به صورت https://yoursite.com است وارد کنیم، در این صورت مرورگر پیام هشداری مبنی بر امن نبودن اتصال به کاربر نمایش خواهد داد، برای رفع این حالت هم می توانیم کلیه فایل ها را به صورت آدرس مطلق با https درج کنیم، هم اینکه فایل ها را به صورت آدرس دهی نسبی به طور مثال به صورت
images/logo.png/..
استفاده کنیم.
- علاوه بر SSL که استاندارد معمول و متداول در خصوص رمزنگاری داده ها در وب است، ممکن است با عبارت دیگری تحت عنوان TLS (مخفف Transport Layer Security) روبرو شویم، این استاندارد در واقع نسخه پیشرفته و بهبود یافته SSL است و صرفا به لحاظ فنی تفاوت هایی وجود دارد (آخرین نسخه از SSL نسخه 3.0 است و برخی TLS را نسخه 3.1 SSL نیز می نامند)، برای استفاده های معمول داشتن اطلاعات در همین حد کفایت خواهد کرد.
منتظر دانسنتی های دیگه وب باشید.
آریا
منبع : سایت وبگو
پروتکل HTTPS چیست و چه فرقی با HTTP دارد؟
HTTPS پروتکلی است که در بستر آن امکان رمزنگاری (Encrypt) و انتقال اطلاعات رمزنگاری شده فراهم می شود، به لحاظ تخصصی در HTTP در حالت پیش فرض پورت 80 مورد استفاده قرار می گیرد در حالی که در HTTPS این پورت 443 است، از طرفی همانطور که گفتیم در HTTP داده ها به صورت ساده و خوانا هستند اما در HTTPS رمزنگاری داده ها به وسیله لایه SSL و نسل جدید آن یعنی TLS (مخفف Transport Layer Security) انجام می شود.
SSL به چه معناست؟
SSL مخففی است از سرواژه های Secure Sockets Layer و در اصطلاح به استاندارد رمزنگاری و انتقال داده ها در وب اطلاق می شود، SSL را ابتدا شرکت Netscape به منظور نقل و انتقال امن و رمز نگاری شده اطلاعات ایجاد نمود و اکنون تقریبا تمام مرورگرهای استاندارد از جمله فایر فاکس، اینترنت اکسپلورر، گوگل کروم، سافاری و اپرا از آن پشتیبانی می کنند، همچنین در این رابطه شرکت هایی وجود دارند که گواهی SSL ارائه می کنند.
شیوه رمزنگاری اطلاعات در SSL به چه صورت است؟
در یک بیان ساده پس از ارائه درخواست از طرف مرورگر برای برقراری اتصال امن، SSL اطلاعات را به وسیله دو کلید رمزنگاری می کند، کلید عمومی (Public Key) که برای ارسال کننده داده (مرورگر) و اشخاص سوم شخص قابل خواندن است و کلید خصوصی (Private Key) که تنها توسط دریافت کننده داده (سرور) قابل استفاده است، هنگامی که مرورگر درخواست مربوط به یک صفحه وب را به سرور ارسال می کند سرور اطلاعات مربوط به اعتبارسنجی گواهی SSL خود را به همراه کلید عمومی به مرورگر می فرستد، مرورگر صحت اطلاعات گواهی را با بانکی که برایش تعریف شده یا با ارتباط با سرور خود می سنجد، در صورت مورد تایید بودن گواهی پاسخ پذیرش را به سرور سایت ارسال می کند، در این هنگام سرور نشست SSL Encrypte را شروع کرده و مرورگر با کلید عمومی که در اختیار دارد تحت استاندارد خاصی اطلاعات ارسالی را کدگذاری می کند و در گام آخر اطلاعات کد شده با کلید اختصاصی که در اختیار سرور است تبدیل به اطلاعات قابل خواندن می شود، در واقع بدون در اختیار داشتن کلید اختصاصی، اطلاعات کدگذاری شده برای اشخاص دیگر خوانا و قابل درک نیست.
چگونه از استفاده کردن یک سایت از پروتکل امن اطمینان حاصل کنیم؟
چند فاکتور در تعیین معتبر بودن گواهی یک سایت نقش دارند، اول از همه کلید کوچکی است که در مرورگرهای مختلف با کمی اختلاف در مکان و شکل نشان داده می شود، برخی از مرورگرها در نسخه های جدید خود پس از برقراری یک اتصال امن، نوار آدرس را به رنگ سبز نیز نشان می دهند، فاکتور دیگر وجود عبارت HTTPS در ابتدای آدرس آن سایت است، باید دقت کنیم که برای برخی از سایت ها (بخصوص سایت های داخلی) ممکن است ابتدا نیاز به ثبت دستی گواهی آنها در بانک اطلاعاتی مرورگر باشد، متاسفانه اینگونه مشکلات گاهی به دلیل مسائل تحریم و گاهی به دلیل شخصی بودن ارائه کننده گواهی به وجود می آید.
چرا در برخی از سایت ها، مرورگر تقاضای تایید اعتبار می کند؟
بعضا ممکن است با صفحاتی روبرو شویم که مرورگر نسبت به منقضی شدن اعتبار گواهی ارتباط امن آنها پیام هشدار نمایش دهد، این اتفاق به چند دلیل ممکن است رخ دهد، یکی اینکه گواهی آن سایت واقعا به پایان رسیده و تمدید نشده باشد، دوم اینکه تاریخ و زمان سیستم ما از زمان حقیقی عقبتر یا حتی جلوتر باشد که در این صورت با اصلاح تاریخ و زمان مشکل برطرف می شود، دلیل سوم هم می تواند به مسائل فنی صفحه و ترکیب اشتباه داده های عادی با داده های رمزنگاری شده مربوط باشد که این عامل به مدیریت سایت ارتباط دارد و امکان رفع مشکل توسط کاربر میسر نیست.
چگونه برای سایت خود گواهی SSL تهیه کنیم؟
برای داشتن یک ارتباط امن در بستر HTTPS برای سایت خود نیاز به تهیه گواهی معتبر SSL داریم، معمولا این گواهی از طریق نمایندگی ها و سرویس دهندگان هاست قابل خریداری است که با یک جستجوی ساده در وب با لیست بلندبالایی از این شرکت ها روبرو خواهیم شد، گواهی SSL در انواع مختلف ارائه می شود که از صرف رمزنگاری داده ها تا تائید کامل اعتبار سایت و شرکت متغیر هستند که این موضوع در مدت زمان و مدارک مورد نیاز جهت فعال سازی گواهی و هزینه نهایی آن موثر خواهد بود، اگر صرفا نیاز به رمزنگاری داده ها و حفظ امنیت اطلاعات داریم، معمولا روند تهیه گواهی SSL به صورت آنی، بدون نیاز به ارائه مدارکی خاص و با هزینه کمتر انجام می گیرد، اما برای سایر انواع گواهی ها بسته به اعتباری که به برند ما می بخشند، ممکن است نیاز به مدت زمانی خاص، ارائه مدارک معتبر هویتی یا حتی ثبت شرکت (شخص حقوقی) باشد، علاوه بر این موارد به لحاظ فنی به سروری با قابلیت پشتیانی از SSL و یک IP اختصاصی احتیاج خواهیم داشت، البته نگران نباشید، اغلب شرکت های میزبان سایت به لحاظ فنی چنین قابلیتی را فراهم می کنند، همچنن مشکل تهیه IP اختصاصی با فعال بودن امکانی تحت عنوان SNI (مخفف Server Name Indication) قابل حل است، در صورت فعال بودن SNI در سرور می توان با استفاده از یک IP به سایت های مختلفی امکان استفاده از گواهی SSL را داد، بنابراین جهت جلوگیری از هزینه های اضافی بهتر است قبل از خرید گواهی SSL، در این زمینه به دقت تحقیق، بررسی و با پشتیبانی سرور سایت خود مذاکره داشته باشید.
چند نکته در خصوص HTTPS
- اگرچه HTTPS و رمزنگاری SSL امن و قابل اطمینان است اما به دلیل وجود محدودیت هایی، معمولا سرعت انتقال اطلاعات از این طریق نسبت به شیوه معمول یعنی HTTP پائین تر است، لذا برای افزایش کارایی در صورتی که با مشکل کندی مواجه بودیم می توانیم تنها در صفحاتی از این پروتکل استفاده کنیم که اطلاعات حساسی در آنها رد و بدل می شود.
- در استفاده از پروتکل HTTPS دقت داشته باشیم نباید محتوایی از قسمت HTTP سایتمان را در صفحات HTTPS استفاده کنیم، به طور مثال نباید فایل تصویر را که قسمت src آن با آدرس http://yoursite.com شروع می شود در صفحه ای که به صورت https://yoursite.com است وارد کنیم، در این صورت مرورگر پیام هشداری مبنی بر امن نبودن اتصال به کاربر نمایش خواهد داد، برای رفع این حالت هم می توانیم کلیه فایل ها را به صورت آدرس مطلق با https درج کنیم، هم اینکه فایل ها را به صورت آدرس دهی نسبی به طور مثال به صورت
images/logo.png/..
استفاده کنیم.
- علاوه بر SSL که استاندارد معمول و متداول در خصوص رمزنگاری داده ها در وب است، ممکن است با عبارت دیگری تحت عنوان TLS (مخفف Transport Layer Security) روبرو شویم، این استاندارد در واقع نسخه پیشرفته و بهبود یافته SSL است و صرفا به لحاظ فنی تفاوت هایی وجود دارد (آخرین نسخه از SSL نسخه 3.0 است و برخی TLS را نسخه 3.1 SSL نیز می نامند)، برای استفاده های معمول داشتن اطلاعات در همین حد کفایت خواهد کرد.
منتظر دانسنتی های دیگه وب باشید.
آریا
منبع : سایت وبگو
نظر