توییت
[align=justify]
هشتمین مظلوم[/align][align=justify]ماه صفر به پایان می رسد. شهادت امام هشتم در آخرین روز این ماه، پایان دو ماه سوگورای است. از آغاز محرم، سرشک غم باریده ایم، تا عاشورا، اربعین، بیست وهشتم صفر و سرانجام روز شهادت حضرت رضا علیه السلام . اینک جهان تشیع در سوگ غریب خراسان است، والا مردی که در راه آرمان، و برای کسب خشنودی حضرت حق، شکیبا و استوار، رضای الهی را به جان پذیرفت و رهروان طریق توحید را تا رسیدن بر قله های شرف و وادی رستگاری رهنمون شد. هشتمین مظلوم، عصاره ایمان و هدف، آمیزه ای از دانش و تقوا، عبادت و بینش، مبارزه و پایداری و اراده و همت بود. او، هر چند در اوج عزت و جلال، اما اسیر ظلم مأمون بود. آنگونه که گاهی از خدایش، مرگ می طلبید. آه از آن انگور مسموم، که رضای آل محمد علیهم السلام را به رضوان برد. وای از آن زهر جفا که امام جواد را یتیم کرد و داد از آن مرگ غریبانه که حضرت معصومه علیهاالسلام را درحسرت دیدار پدر، گریان نهاد.[/align][align=justify]در سوگ رضا علیه السلام[/align][align=justify]امروز میهن ما، غرق در ماتم است؛ ماتم رضای غریب و غریب آشنا، والا مرد میدان معنویت، ستاره گرانقدر آسمان عصمت و طهارت، گنجینه علوم الهی، ترجمان کتاب نفیس وحی و پهنه وسیع هدایت. اما میهن ما خرسند است که آغوش بر معارف زلال رضوی گشوده است. امروز امت ما، گرچه در سوگ رضای اهل بیت نشسته است، اما خرسند است که نعمت ولایت دارد. آری، همان ولایت و رهبری که امام رضا علیه السلام بر آن تأکیدداشت و پیروان خویش را به آن سفارش می فرمود، اکنون در خاک شهیدپرور این دیار، تحقق یافته است، و «سید خراسانی» به نیابت از آن حجت های معصوم الهی، فرمان می راند و هدایت می کند.[/align][align=justify]غریب آشن[/align][align=justify]در صحن وسرای تو، هم اینک همه ذوقمندان و مشتاقان را به وضوح نظاره می کنم. کبوتران فوج فوج دانه محبت برمی چینند و پرواز عشق می کنند، و بر فراز گنبد تو که به نگینی برانگشتری این دیار می ماند، می چرخند و می چرخند و دل مرا هم همراه می برند. و با هر فرود، به تبرک سر بر خاک آستان تو می سایند. پرنده نگاهمان، بر در و دیوار سر می کوبد و عاشقانه تو را می جوید. اینک زلال زمزمه ها راهر چه صریح و رسا می شنوم و دست های نیازمند عاشقانی را می بینم که دانه های بلورین اشک را، خالصانه به پیشگاه دوست هدیه می دهند و دست های نوازشگر ایمان را به گرمی می فشارند. خدایا، مِهر آل علی را در دل ها بیفزای، و غم شیعه را با ظهور خورشید پنهان، به سرور مبدّل ساز و اشک دیدگانمان را در سوگ غریب خراسان، با نسیمی از کوی یار، به حضرت رضا علیه السلام برسان. سلام بر تو، ای غریب آشنا، ای حضرت رضا علیه السلام .[/align][align=justify]وارسته ای زاهد[/align][align=justify]درغم شهادت امامی به سوگ نشسته ایم که در بیست و چند سالگی در مسجد رسول می نشست و برای مردم فتوا می داد. مردی که نسبت به مسایل فکری و اعتقادی وشبهه های دانشمندان ادیان و مذاهب مختلف، جوابی حاضر و پاسخی دندان شکن داشت. اخلاقش نیکو و برخوردش کریمانه بود. فرزند پیامبر بود و وارث خلق و خوی آنکه برای تکمیل مکارم اخلاق برانگیخته شده بود. آری امام رضا علیه السلام وارسته ای زاهد و دانایی بی نظیر بود. به دانش و تقوای او همه اعتراف داشتند. حتی دشمن خونی اش مأمون، چندین بار و به مناسبت های گوناگون، از آن امام به عنوان داناترین، عابدترین و وارسته ترین مرد یاد کرده است. و اینک ای آفتاب، ای خورشید هشتم، ای پناهگاه همه غریبان، ای مظلوم خراسان، سلام و درود خدا و فرشتگان نثار روح بلندت باد.[/align]
هشتمین مظلوم[/align][align=justify]ماه صفر به پایان می رسد. شهادت امام هشتم در آخرین روز این ماه، پایان دو ماه سوگورای است. از آغاز محرم، سرشک غم باریده ایم، تا عاشورا، اربعین، بیست وهشتم صفر و سرانجام روز شهادت حضرت رضا علیه السلام . اینک جهان تشیع در سوگ غریب خراسان است، والا مردی که در راه آرمان، و برای کسب خشنودی حضرت حق، شکیبا و استوار، رضای الهی را به جان پذیرفت و رهروان طریق توحید را تا رسیدن بر قله های شرف و وادی رستگاری رهنمون شد. هشتمین مظلوم، عصاره ایمان و هدف، آمیزه ای از دانش و تقوا، عبادت و بینش، مبارزه و پایداری و اراده و همت بود. او، هر چند در اوج عزت و جلال، اما اسیر ظلم مأمون بود. آنگونه که گاهی از خدایش، مرگ می طلبید. آه از آن انگور مسموم، که رضای آل محمد علیهم السلام را به رضوان برد. وای از آن زهر جفا که امام جواد را یتیم کرد و داد از آن مرگ غریبانه که حضرت معصومه علیهاالسلام را درحسرت دیدار پدر، گریان نهاد.[/align][align=justify]در سوگ رضا علیه السلام[/align][align=justify]امروز میهن ما، غرق در ماتم است؛ ماتم رضای غریب و غریب آشنا، والا مرد میدان معنویت، ستاره گرانقدر آسمان عصمت و طهارت، گنجینه علوم الهی، ترجمان کتاب نفیس وحی و پهنه وسیع هدایت. اما میهن ما خرسند است که آغوش بر معارف زلال رضوی گشوده است. امروز امت ما، گرچه در سوگ رضای اهل بیت نشسته است، اما خرسند است که نعمت ولایت دارد. آری، همان ولایت و رهبری که امام رضا علیه السلام بر آن تأکیدداشت و پیروان خویش را به آن سفارش می فرمود، اکنون در خاک شهیدپرور این دیار، تحقق یافته است، و «سید خراسانی» به نیابت از آن حجت های معصوم الهی، فرمان می راند و هدایت می کند.[/align][align=justify]غریب آشن[/align][align=justify]در صحن وسرای تو، هم اینک همه ذوقمندان و مشتاقان را به وضوح نظاره می کنم. کبوتران فوج فوج دانه محبت برمی چینند و پرواز عشق می کنند، و بر فراز گنبد تو که به نگینی برانگشتری این دیار می ماند، می چرخند و می چرخند و دل مرا هم همراه می برند. و با هر فرود، به تبرک سر بر خاک آستان تو می سایند. پرنده نگاهمان، بر در و دیوار سر می کوبد و عاشقانه تو را می جوید. اینک زلال زمزمه ها راهر چه صریح و رسا می شنوم و دست های نیازمند عاشقانی را می بینم که دانه های بلورین اشک را، خالصانه به پیشگاه دوست هدیه می دهند و دست های نوازشگر ایمان را به گرمی می فشارند. خدایا، مِهر آل علی را در دل ها بیفزای، و غم شیعه را با ظهور خورشید پنهان، به سرور مبدّل ساز و اشک دیدگانمان را در سوگ غریب خراسان، با نسیمی از کوی یار، به حضرت رضا علیه السلام برسان. سلام بر تو، ای غریب آشنا، ای حضرت رضا علیه السلام .[/align][align=justify]وارسته ای زاهد[/align][align=justify]درغم شهادت امامی به سوگ نشسته ایم که در بیست و چند سالگی در مسجد رسول می نشست و برای مردم فتوا می داد. مردی که نسبت به مسایل فکری و اعتقادی وشبهه های دانشمندان ادیان و مذاهب مختلف، جوابی حاضر و پاسخی دندان شکن داشت. اخلاقش نیکو و برخوردش کریمانه بود. فرزند پیامبر بود و وارث خلق و خوی آنکه برای تکمیل مکارم اخلاق برانگیخته شده بود. آری امام رضا علیه السلام وارسته ای زاهد و دانایی بی نظیر بود. به دانش و تقوای او همه اعتراف داشتند. حتی دشمن خونی اش مأمون، چندین بار و به مناسبت های گوناگون، از آن امام به عنوان داناترین، عابدترین و وارسته ترین مرد یاد کرده است. و اینک ای آفتاب، ای خورشید هشتم، ای پناهگاه همه غریبان، ای مظلوم خراسان، سلام و درود خدا و فرشتگان نثار روح بلندت باد.[/align]
