در سال ۲۰۲۵، تهدیدات داخلی به یکی از بزرگترین چالشهای امنیت سایبری برای سازمانها تبدیل شدهاند. گزارشها نشان میدهند که ۶۰٪ از نقضهای دادهها ناشی از تهدیدات داخلی هستند و هزینه مقابله با این حملات بهطور میانگین به ۱۷.۴ میلیون دلار در سال برای هر سازمان رسیده است. این تهدیدات میتوانند از کارمندان مخرب، بیاحتیاطی کارمندان، یا حسابهای کاربری بهخطر افتاده توسط مهاجمان خارجی ناشی شوند.
افزایش دقت شناسایی با هوش مصنوعی و تحلیل رفتاری:
راهکارهای مدرن شناسایی تهدیدات داخلی به سمت استفاده از الگوریتمهای یادگیری ماشین و تحلیل رفتاری کاربران متمایل شدهاند. مدلهایی مانند Random Forest تا ۹۹.۸٪ دقت در شناسایی الگوهای مشکوک ایمیلی نشان دادهاند. این سیستمها فعالیتهایی نظیر دانلودهای بزرگ، تلاش برای دسترسی به سیستمهای غیرمرتبط، یا ورود در ساعات غیرمعمول را شناسایی میکنند.
پیشگیری با معماری Zero Trust:
مدل Zero Trust (عدم اعتماد پیشفرض) بر پایهی “هرگز اعتماد نکن، همیشه تأیید کن” بنا شده است و با تأیید مستمر هویت و سطح دسترسی محدود شده برای هر کاربر، بهعنوان یک راهکار پیشگیرانه مهم در حال گسترش است. طبق آمار، ۸۱٪ سازمانها قصد دارند تا سال ۲۰۲۶ این مدل را پیادهسازی کنند.
چالشهای دورکاری و تهدیدات جدید:
رواج دورکاری موجب شده تهدیدات داخلی پیچیدهتر شوند. از مصاحبههای جعلی با فرد دیگر تا کار همزمان در چند شرکت، همه این موارد آسیبپذیریهایی ایجاد میکنند که ابزارهای سنتی امنیتی قادر به پوشش کامل آنها نیستند.
راهبردهای پیشگیری مؤثر:
-
استفاده از MFA و کنترل سطح دسترسی حداقلی
-
نظارت مستمر بر رفتار کاربران در محیطهای پراکنده
-
تحلیل احساسات و رضایت شغلی برای شناسایی کاربران مستعد رفتار مخرب
-
آموزش امنیت سایبری منظم برای همه کارمندان
-
استفاده از ابزارهای DLP، بازبینیهای دسترسی، و بررسی فایلهای لاگ
آینده مدیریت تهدیدات داخلی:
مدیریت آیندهی این تهدیدات ترکیبی از تکنولوژی، سیاستهای دقیق امنیتی، و فرهنگ امنیتی سازمانی خواهد بود. ایجاد فضای امن برای گزارشدهی فعالیتهای مشکوک توسط کارمندان و پذیرش مسئولیت جمعی برای امنیت، رکن اصلی موفقیت است.
با توجه به افزایش هزینهها، رشد تهدیدات انسانی، و پیچیدگی فزایندهی حملات داخلی، سازمانها باید با نگاهی جدیتر و سرمایهگذاری در ابزارهای پیشرفته و آموزشهای مداوم، مسیر امنیت پایدار را دنبال کنند.
یک نظر